شرایط عمومی پیمان
بعد از پیروزی انقلاب شکوهمند اسلامی و اتمام دوران 8 سال دفاع مقدس ، دولت جمهوری اسلامی ایران تلاش گسترده ای را برای بازسازی و عمران کشور آغاز نمود
با توجه به افزایش درآمدهای دولت و افزایش تعداد پروژه های ساختمانی و عمرانی و افزایش تعداد قراردادهای ساختمانی ، لذا بخش دولتی برای پیشبرد اهداف خود سیاست استفاده از امکانات و توان مهندسی و دانش فنی و دانش اجرای پرژه های ساختمانی بخش خصوصی کشور که در بخش ساختمان فعال هستند را در دستور کار خود قرار می دهد
به موازات ورود بخش خصوص فعال در بخش ساختمان در اجرای قراردادهای ساختمانی و پروژه های عمرانی از نیاز های که احساس گردید وجود قرارداد ساختمانی متحد الشکل بود . چرا که بعضا برخی از دستگاههای دولتی و عمومی با توجه به شرایط منطقه ای و نظرات حقوقی و فنی خود اقدام به تنطیم قرارداد ساختمانی می کردند . این امر باعث ایجاد تنوع زیاد در بحث قراردادهای ساختمانی و از طرف دیگر بروز برخی اختلافات حقوقی شد . لذا سازمالن برنامه و بودجه به عنوان متولی دستگاه برنامه ریزی کشور برای حل مشکل تنوع و اختلافات حقوقی قراردادهای ساختمانی و با بررسی نقاط قوت و ضعف قراردادهای منعقده و با توجه به مشکلات حقوقی ایجاد شده در برخی از این قراردادهای ساختمانی لذا سازمان برنامه و بودجه به این نظر رسید که لازم است در سطح قراردادهای عمرانی و ساختمانی کشور یک قرارداد ساختمانی پایه وجود داشته باشد
از این جهت سازمان برنامه و بودجه به استناد ماده 23 قانون برنامه و بودجه دفترچه شرایط عمومی پیمان را در تاریخ 1378/3/3 به شماره 54/842 -
را مشتمل در 54 ماده به تمام دستگاه های دولتی ابلاغ و آنها را ملزم نمود در قراردادهای ساختمانی خود از دفترچه شرایط عمومی پیمان بعنوان مبنای قرارداد ساختمانی استفاده کنند
